Σήμερα είπα να μπω και εγώ για λίγο στο ρόλο της εργαζόμενης γυναίκας...
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω δουλέψει ποτέ στην ζωή μου, εκτός από ένα καλοκαίρι πριν 2 χρόνια το οποίο έκανα την βοηθό του βοηθού σε ένα φαρμακείο και εννοείται ότι το έκανα εθελοντικά.... Θα ήθελα να δουλέψω αλλά είναι και τα μαθήματα του πανεπιστημίου στην μέση τα οποία δεν μου αφήνουν τίποτα ελεύθερο χρόνο αλλά και το καλοκαίρι μέχρι να τελειώσω τελείως με την εξεταστική, το μισό καλοκαίρι είδη έχει χαθεί και μετά που να βρω δουλειά και ειδικά στον κλάδο μου! Και αν είμαι τυχερή να βρω δουλειά που να έχει σχέση με το αντικείμενο που σπουδάζω εννοείται ότι δεν θα πληρώνομαι γιατί απλά δεν έχω πτυχίο!!! Είμαι φοιτήτρια φαρμακευτικής, και δυστυχώς σε αυτό τον κλάδο δεν μπορείς να βρεις εύκολα δουλειά! Και αυτό το καταλαβαίνω... Έχουμε στην μέση την υγεία και την σωματική ακεραιότητα των ασθενών , το οποίο είναι κάτι που δεν μπορείς να παίξεις μαζί του!
Με αφορμή την πρόσφατη πρόσληψη της πρώην συγκατοίκου μου στην νέα της δουλειά... φόρεσα και εγώ ότι καλό είχα στην ντουλάπα μου, ντύθηκα κυριλέ και έβαλα πλώρη προς τον χώρο εργασίας της φίλης μου! Πήγαμε για φαγητό σε ένα κλασάτο εστιατόριο το οποίο κατα-ευχαριστήθηκα ! Εσύ το μόνο που είχες να κάνεις ήταν να πάρεις το μενού και πας στους σεφ για να τους το ζητήσεις, οι οποίοι σεφ (ΙΤΑΛΟΙ!!) σου έφτιαχναν το φαγητό μπροστά σου! Καθώς περπατούσα προς τους σεφ, είχα παρατηρήσει όλους όσους κάθονταν εκεί... Όλοι φορούσαν τα κουστούμια τους, ήταν περιποιημένοι και ντυμένοι καθώς πρέπει... Φαίνονταν όλοι στελέχη μεγάλων εταιριών οι οποίοι έκαναν το μεσημεριανό τους διάλειμμα επιτέλους!
Τους κοιτούσα και φανταζόμουν πως θα είμαι και εγώ μετά από τόσα χρόνια που θα πάρω το πτυχίο μου... Φανταζόμουν πως θα καθόμουν και εγώ σε εκείνο το εστιατόριο.. ίσως και σε κάποιο καλύτερο, με συναδέλφους ή με τις φίλες μου που θα συναντούσα στο διάλειμμά μας , και θα απολαμβάναμε το ακριβό και πεντα-νόστιμο γεύμα μας...
Μα τι λέω??? Είμαι μόλις στον δεύτερο μου χρόνο... έχω τουλάχιστο ακόμη 2 χρόνια σπουδών με το master μου... Σε 2 χρόνια πολλά μπορούν να αλλάξουν.... Τίποτα δεν μένει ίδιο.... Αλλά έστω και για λίγο μπήκα στο πετσί του ρόλου... και ένιωσα και εγώ εργαζόμενη γυναίκα.... Όμως καλό είναι να ζήσω τα φοιτητικά μου χρόνια τώρα που μπορώ και να κάνω όσες τρέλες θέλω να κάνω τώρα που έχω χρόνο γιατί καλά τα ακριβά εστιατόρια και οι άντρες με τα κουστούμια αλλά μετά δεν θα έχω τόσο ελεύθερο χρόνο όσο έχω τώρα....
Είναι καλό να μην βιαζόμαστε να μεγαλώσουμε, αλλά να ζούμε την κάθε στιγμή ξεχωριστά, να εκτιμάμε αυτό που έχουμε και ζούμε εκείνη την στιγμή που το ζούμε γιατί δεν θα έχουμε την ίδια ζωή για πάντα!
Και όπως λέει και η γιαγιούλα μου... Κάθε πράγμα στο καιρό του!!! :)
Skorpinazzz
Skorpinazzz
