Κι αν είναι λάθος???

     Πάλι αυτές οι αναμνήσεις έρχονται.. Όπως έρχονται κάθε νύχτα, κάθε μέρα... Πάλι αυτές οι αναμνήσεις δεν φεύγουν, δεν χάνονται... Και δεν είναι ότι είναι άσχημες αναμνήσεις απλά σε κάνουν λίγο μελαγχολικό… Δεν είναι ότι δεν θέλεις να τα σκέφτεσαι, δεν είναι ότι δεν θες να θυμάσαι τα παλιά απλά σε κάνουν να νοσταλγείς ωραίες, γλυκές στιγμές με άτομα που ίσως να μην έχεις πλέον στην ζωή σου… Απλά κάποιες φορές οι αναμνήσεις εμφανίζονται μπροστά σου, είναι παντού και πάντα σε ακολουθούν… Όσο και να θέλεις να κρυφτείς, είναι εκεί και σε ακολουθούν σε κάθε βήμα της ζωής σου… Όσο και να θέλεις να τις αποφύγεις δεν μπορείς… Το ερώτημα είναι όμως δεν μπορείς ή δεν θέλεις καταβάθος??? Πως μπορείς να αποφύγεις κάτι που ποτέ δεν είχες αφήσει πίσω σου… Πως μπορείς να προχωρήσεις παρακάτω όταν αυτό που σε πονάει το κουβαλάς πάνω σου σαν φυλακτό και δεν το αφήνεις να φύγει??? Γιατί κρατάμε πάνω μας κάτι που μας πληγώνει, κάτι που δεν μας κάνει καλό? Γιατί ακόμη θυμάμαι τα παλιά και δεν μπορώ επιτέλους να προχωρήσω παρακάτω? Ήσουν κάτι αληθινό ή είσαι απλά μια φαντασίωση, μια φανταστική εικόνα, μια εμμονή του μυαλού?

     Φταίω εγώ ή φταις εσύ? Ποτέ δεν θα μάθουμε κι αυτό είναι που με καίει… Αν ήξερα θα σταματούσα να τα σκέφτομαι, θα σε ξεχνούσα… Θα προχωρούσα παρακάτω… Αλλά κάθε βήμα που κάνω σε βρίσκω εκεί! Σε κάθε βήμα μου συγκρίνω τα πάντα και τους πάντες με σένα! Σε κάθε βήμα μου σκέφτομαι εσένα και αυτό που ζήσαμε, αυτό που είχαμε… 

     Σκέφτομαι ότι αν έκανα κάτι διαφορετικά ίσως τώρα να σε είχα… Ίσως τώρα να ήμασταν μαζί… Αλλά δεν έκανα τίποτα… Σε είδα να φεύγεις και σε άφησα να φύγεις… Σε έχασα… Και σκέφτομαι γιατί??? Γιατί είμαστε τόσο εγωιστές και δεν λέμε τι νιώθουμε, την ώρα που πρέπει και στα άτομα που πρέπει?? Γιατί πρέπει να χάσουμε κάτι για να καταλάβουμε την αξία του? Γιατί όταν έχουμε την ευκαιρία δεν το κάνουμε γιατί απλά θεωρούμε τον άλλον δεδομένο…??? Σε είχα δεδομένο.. Δεν σε είχα ποτέ, αλλά ήξερα πως ότι και να συνέβαινε εσύ θα ήσουν εκεί… Κι όμως έκανα λάθος… Σε άφησα να φύγεις… Δεν προσπάθησα καν… Και τώρα μετά από 2 χρόνια ακόμη σε σκέφτομαι. Σκέφτομαι όσα μπορούσα να κάνω και δεν έκανα, όλα αυτά που μπορούσα να σου πω και δεν είπα, ενώ εσύ είχες κάνει αρκετά για μένα! Κι αν έκανα κάτι όμως, θα ήμασταν τώρα μαζί? Θα μου μιλούσες ακόμη? Θα ήσουν δικός μου? Θα σε είχα μόνο για μένα?

Όλα αυτά που μου έρχονται στο μυαλό κάθε φορά που σε σκέφτομαι με σκοτώνουν, με αρρωσταίνουν… Κι αν ήταν λάθος?? Κι αν όλα όσα έκανα μαζί σου ήταν λάθος?? Κι αν δεν έπρεπε ποτέ να τα παραιτήσω και έπρεπε να παλέψω για μας? Τι θα συμβεί αν έχω κάνει το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου?? Κι αν έχω αφήσει να χαθεί ‘το άλλο μου μισό’ έτσι απλά? Κι αν ποτέ δεν βρω κάποιον καλύτερό του? Τι γίνεται αν αυτός ήταν ο ‘ένας’ για μένα? Τι γίνετε αν μια μέρα ξυπνήσω και καταλάβω ότι όλα είναι πλέον αργά και ότι όλα πήγαν χαμένα περιμένοντας να κάνεις εσύ το πρώτο βήμα, περιμένοντας εσύ να γυρίσεις πίσω ξανά? Πως μπορώ να ξέρω ότι εσύ δεν ήσουν για μένα ο ένας, και πως εσύ ήσουν μια απλή περιπέτεια και ότι έκανα την σωστή επιλογή να μην κάνω τίποτα για να σε διεκδικήσω? 

Video: Ποιος - Στέλιος Ρόκκος

 

‘Κρατάει καιρό αυτή η ανάγκη κρυμμένη μέσα μας βαθειά
και δεν τολμάει η αγάπη να μας ανοίξει τα φτερά
Κι εγώ πεθαίνω στην ματιά σου και θέλω τόσα να σου πω
να αφεθώ στην αγκαλιά σου να ταξιδέψω κι όπου βγω ...

Ποιός θα κάνει το βήμα ποιός , ποιός θα ανοίξει την πόρτα ποιός ?
ποιός θα πει όσα νοιώθει ποιός να σπάσει η σιωπή ..
Ποιός θα κάνει το βήμα ποιός , ποιός θα ανάψει τα φώτα ποιός ?
ας τολμούσες καρδία μου ναι , να ήσουν εσύ ...
Ας μου 'λεγες έλα έλα έλα έλα μαζί ...

Κρατάει καιρό αυτή η ανάγκη περνάει και χάνεται η στιγμή
στα φώτα λούζετε ο δρόμος κι εμείς ακόμα στην σιωπή
Κι εγώ πεθαίνω στην ματιά σου και θέλω τόσα να σου πώ
να αφεθώ στην αγκαλιά σου να ταξιδέψω κι όπου βγω ...

Ποιός θα κάνει το βήμα ποιός , ποιός θα ανοίξει την πόρτα ποιός ?
ποιός θα πει όσα νοιώθει ποιός , να σπάσει η σιωπή ...
Ποιός θα κάνει το βήμα ποιός , ποιός θα ανάψει τα φώτα ποιός ?
ας τολμούσες καρδία μου ναι , να ήσουν εσύ ..
Ας μου 'λεγες έλα έλα έλα έλα μαζί ... ’

     Όλα αυτά είναι εκείνα που θα ήθελα να σου πω μα δεν είπα ποτέ… Δεν ξέρω αν έκανα καλά που δεν έκανα εγώ αυτό το βήμα, δεν ξέρω αν όλο αυτό είναι ένα μεγάλο λάθος… Αλλά θα ήθελα να ερχόσουν και να μου έλεγες έλα έλα έλα έλα μαζί… Μαζί!!!! Όχι μόνη μου, όχι μόνος σου αλλά μαζί… Το ξέρω ότι πολλές φορές δεν δείχνω όσα νιώθω, δεν εκφράζομαι εύκολα και δεν παραδέχομαι τα αισθήματα μου εύκολα αλλά θα ήθελα να με καταλάβαινες λίγο, θα ήθελα να επέμενες λίγο ακόμη, θα ήθελα να περίμενες ακόμη λίγο. Ήθελα χρόνο, χώρο και λίγη σιγουριά ακόμη!!! Δεν ξέρω αν έκανα σωστά ή όχι, αν πήρα την σωστή απόφαση, απλά φοβάμαι μην έρθει ποτέ η μέρα που θα μετανιώσω για τα πράγματα που δεν έκανα ή που δεν είπα. Έχω μάθει να μην μετανιώνω για τίποτα στην ζωή μου, ιδιαίτερα για τις επιλογές μου… Ξέρω ότι τώρα τα βλέπω πιο καθαρά τα πράγματα, αλλά αυτό συμβαίνει γιατί έχω αλλάξει, έχω ωριμάσει λίγο πιο πολύ. Και σίγουρα τώρα θέλω άλλα πράγματα από αυτά που έψαχνα τότε… Βλέπω τα πράγματα διαφορετικά. Τότε οι επιλογές μου φαίνονταν σωστές για μένα, τώρα ίσως να έχω άλλες προτεραιότητες. Αυτό δεν σημαίνει ότι έκανα λάθος επιλογές, απλά εκείνο το χρονικό διάστημα έκανα αυτό που πίστευα σωστό με βάση τις απόψεις και τα θέλω μου. 

     If two people are meant to be together, eventually they'll find their way back! Αυτό το πιστεύω και σε αυτό ελπίζω.. Τώρα στο μόνο που ελπίζω είναι η μοίρα… Αν εμείς πρέπει να είμαστε μαζί τότε μια μέρα ίσως μας ξαναδοθεί η ευκαιρία για κάτι καινούργιο, για κάτι καλό… Ίσως σε δω μια μέρα μέσα στον δρόμο και να κάνουμε ότι δεν έγινε τίποτα και να αρχίσουμε πάλι από την αρχή… Προς το παρόν μου αρκεί να ξέρω ότι είσαι καλά, χαρούμενος και ευτυχισμένος. Μου αρκεί να σε βλέπω έστω και φιλικά… Τουλάχιστο έτσι έχω ακόμη μια τυφλή ελπίδα πως τίποτα δεν έχει τελειώσει μεταξύ μας ακόμη… Έστω και σαν φίλοι να βλεπόμαστε που και που, και να λέμε ότι είχαμε ωραίες και ευχάριστες αναμνήσεις ο ένας από τον άλλον μου αρκεί!  

Ίσως μια μέρα να βρω επιτέλους το θάρρος και να μας δώσω μια δεύτερη ευκαιρία… Ίσως μια μέρα να βρω το θάρρος και να προσπαθήσω!!! Ίσως μια μέρα να ξεπεράσω τα όρια μου και να κάνω εγώ αυτό το βήμα!

Skorpinazzz

xxxxxxxxxx