Shoeszzz!!!!

     Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια πόλη γεμάτη  παπούτσια. Σε αυτή την πόλη μπορούσες να βρεις όλων των ειδών τα παπούτσια!!! Παπούτσια μικρά αλλά και μεγάλα, κάποια ήταν ψιλά και άλλα ήταν χαμηλά, κάποια ήταν επίσημα και άλλα ήταν για καθημερινή χρήση, κάποια ήταν φτηνά αλλά υπήρχαν και τα ακριβά που αυτά είχαν την κυριαρχία ... Υπήρχαν χιλιάδες είδη και διαφορετικά στυλάκια αλλά και σε πολλά διαφορετικά χρώματα...  

    Οι άνθρωποι σε αυτή την πόλη αγαπούσαν πολύ τα παπούτσια και ο ένας προσπαθούσε να έχει περισσότερα από τον άλλων... Ξεχνώντας τον αρχικό σκοπό της ύπαρξης των παπουτσιών και αναιρώντας κάθε αξία και αρχή, προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να αποκτήσουν όλο και περισσότερα... Για αυτούς ήταν ο μέγα στόχος να έχουν πολλά παπούτσια και ιδικά από τα ακριβά... Σιγά-σιγά η πόλη άλλαζε... Οι άνθρωποι επηρεάζονταν ο ένας από τον άλλο και άρχισαν να αγοράζουν τα ίδια παπούτσια, το ίδιο στυλ, το ίδιο χρώμα, το ίδιο σχέδιο... Όλοι ήταν σαν τα στρατιωτάκια φορώντας τα ίδια παπούτσια. Ακόμη και το χρώμα των παπουτσιών τους ήταν το ίδιο, με βάση αυτό των φίλων τους... ήθελαν να έχουν τα ίδια παπούτσια με όλους τους άλλους... Και εδώ είναι που οι άνθρωποι έχασαν τον έλεγχο!!! 

     Περπατούσαν στο δρόμο και όλοι κοιτούσαν τα παπούτσια των άλλων!!! Η αξία του κάθε ανθρώπου μετριόταν από το τι παπούτσι φορούσε! Λες και αυτό είχε μόνο αξία τώρα... Δεν είχε σημασία ποιος είσαι, τι δουλειά κάνεις, πιο είναι το παρελθόν σου, αν είσαι καλός ή κακός άνθρωπος ...Το μόνο που είχε σημασία σε αυτή την πόλη ήταν τα παπούτσια!!! Οι άνθρωποι σε κοιτούσαν μόνο αν φορούσες ακριβά παπούτσια!!! Όποιο παπούτσι ήταν ακριβό ήταν και ταυτοχρόνως από τα καλύτερα και άξιο προσοχής!!! Κανένα άλλο είδος παπουτσιού δεν είχε πλέον αξία, και κανείς δεν αγόραζε κάτι διαφορετικό!!! Τι κι αν είχες ένα παπούτσι σπάνιο και ξεχωριστό, δεν είχε καμία αξία για τους ανθρώπους από την στιγμή που δεν ήταν εκείνο το γνωστό - ακριβό είδος παπουτσιού!!!!

     Οι άνθρωποι τρελάθηκαν, ακόμη και οι φτωχοί πουλούσαν ότι είχαν και δεν είχαν για να πάρουν ένα ζευγάρι από αυτά τα παπούτσια.. και ακόμη το ένα ζευγάρι δεν τους ήταν αρκετό.. ήθελαν κι άλλα!!! Η πόλη τώρα έγινε ένα.... όλα ήταν ίδια, ίδιο χρώμα και ίδιο στυλ, ίδια παπούτσια... 

     Ένα κοριτσάκι δεν είχε πολλά ακριβά παπούτσια όμως, δεν ήταν ίδια με τους άλλους, δεν άνηκε στο πλήθος... Και να ήθελε να τους μοιάσει δεν μπορούσε, δεν τις άρεσε αυτό που έβλεπε... Είχε κρατήσει ένα δικό της στυλ και ήξερε ότι δεν ήταν η μόνη. Υπήρχαν κι άλλοι πολλοί σαν αυτήν αλλά κρύβονταν ανάμεσα στο πλήθος θέλοντας και μη. Της άρεσαν τα ακριβά παπούτσια αλλά προτιμούσε και αυτά που είχε αγοράσει με αγάπη γιατί αυτά την έκαναν εκείνο που είναι! Αυτά τα παπούτσια αποκάλυπταν τον αληθινό της εαυτό!!! Έτσι προτίμησε να μείνει ακάθεκτη στις επιλογές της και να μην επηρεαστεί από τον κόσμο ακόμη κι αν αυτό έκανε την ζωή της πιο δύσκολη... 

     Μια μέρα το κοριτσάκι βγήκε στο δρόμο με τα αγαπημένα της παπούτσια που ήταν μοναδικά στο είδος τους. Μαζί της ήταν μια φίλη της η οποία φορούσε και αυτή τα αγαπημένα σε όλους παπούτσια που ήταν ακριβά.. Καθώς περπατούσαν ο κόσμος άρχισε να κοιτάζει μόνο τη φίλη του κοριτσιού και μιλούσαν μόνο σ' αυτήν... Όλοι έδιναν σημασία μόνο στην φίλη της γιατί αυτή φορούσε τα ακριβά παπούτσια!!! 

     Το κοριτσάκι πήγε σε μια γωνιά και έκλεγε... Έκλεγε τόσο πολύ και θύμωνε με τον εαυτό της γιατί ήξερε τον κόσμο και ήξερε ότι το διαφορετικό και το μοναδικό δεν είχε σημασία σ' αυτή την πόλη... Το μόνο που μετρούσε ήταν να έχεις ακριβά παπούτσια και ας ήταν και πιο άσχημα, κακοφτιαγμένα και πιο άβολα από τα φτηνά!!!! 

     Το κοριτσάκι έκλεγε για ώρες που δεν μπορούσε να αγοράσει κι άλλα ακριβά παπούτσια και που δεν μπορούσε να μοιάσει και αυτή με τους άλλους... μέχρι που είδε ένα κύριο χωρίς πόδια... Ο κύριος την πλησίασε και της είπε  γλυκά...''Εσύ κλαις γιατί δεν έχεις ακόμη ένα ζευγάρι ακριβά παπούτσια και εγώ δεν έχω καν πόδια... μην κλαις γι' αυτό.. Είμαι εδώ όλη μέρα και απλά κοιτάζω τον κόσμο με τα ακριβά παπούτσια!! Κανείς δεν ζει πραγματικά, όλοι σκέφτονται μόνο τα παπούτσια τους, και ότι πρέπει να αγοράσουν κι άλλα και ζούνε με τον φόβο μην τα λερώσουν ή μην τους τα κλέψουν... Εσύ κοριτσάκι είσαι διαφορετική.... Μην κλαις γι' αυτό!!! Να χαίρεσαι που δεν τους μοιάζεις... Εσύ είσαι ελεύθερη να τρέξεις να κάνεις τρέλες, να πέσεις στο πάτωμα χάμω και να λερώσεις τα παπούτσια σου χωρίς να σε νοιάζει για τις συνέπειες!!! Είσαι ελεύθερη να ζήσεις και έχεις ακόμη κάτι !!!''. Το μικρό κοριτσάκι τον κοίταξε στα μάτια σκουπίζοντας τα δάκρυα της και τον ρωτά τι είναι αυτό το κάτι ακόμη... Και ο κύριος της λέει: '' Έχεις αυτό το κάτι μοναδικό που από πολλούς έχει ήδη χαθεί.. Έχεις χαρακτήρα και προσωπικότητα που αυτό είναι σπάνιο!!! Μην κλαις να είσαι περήφανη γι' αυτό!!! '' Το κοριτσάκι σηκώθηκε από το πάτωμα σιγά-σιγά και πήγε να ευχαριστήσει τον κύριο που της είχε πει όλα αυτά που την βοήθησαν να ξαναβρεί τον εαυτό της... αλλά ο κύριος είχε ήδη χαθεί...

     Το μικρό κοριτσάκι ορκίστηκε από εκείνη την μέρα ότι ποτέ δεν θα έκλεγε ξανά για τα παπούτσια γιατί είχε καταλάβει ότι η αξία του ανθρώπου δεν μετριέται από τα παπούτσια αλλά από την ψυχή. Και στο κάτω-κάτω της άρεσε η ιδέα να έχει μοναδικά παπούτσια και να ξεχωρίζει σ 'όλη την πόλη!!! Έτσι άλλωστε ξεχώριζε και τους πραγματικούς τις φίλους αλλά και τον πραγματικό εαυτό του κάθε κάτοικου αυτής της πόλης!!!!